برو عزیزم سفر سلامت ...

به نام خدا

فردا صبح انشالله می ری، به سلامتی ... نمیدونم چی کار کنم ... نمیدونم وقتی نیستی با کی حرف بزنم ... وقتی می آم رو نت به کی سلام کنم ؟ وقتی می یام ونیستی منتظر کی باشم ؟ ... خیلی سخته ... همه میگن ۲ ماه زودی تموم می شه... اما چطوری منی که صبح تا شب رو با تو بودم و پیشم بودی حالا تحمل کنم نبودنت رو ... میدونم این روزا تموم می شه و به سلامتی بر میگردی ... میدونم همه این سربازی رو رفتن و توام باید بری ... میدونم هیچ راهی برای نرفتنش نیست ... اما سخته حتی دو روژ هم نباشی پیشم،سخته ... من بدون تو نفس نمی تونم بکشم ...

سخته سخته سخته خدااااااااا ... اما برای رسیدن به تو تحمل میکنم ... صبر میکنم ... انتظار میکشم تا بیای ... 

---------------------------------

کی با یه جمله مثل من میتونه ارومت کنه
اون لحظه های اخر از رفتن پشیمونت کنه

دلگیرم از این شهر سرد این کوچه های بی عبور

وقتی به من فکر میکنی حس میکنم از راه دور


تو برو سفر سلامت              عشق من پشت و پناهت

تا تو برگردی گل من                اشک من نذر نگاهت

تو برو سفر سلامت                فکر نکن اینجا غریبی

این منم که وقتی رفتی               میمونم توو بی نصیبی

بی نصیبی از نگاهت                      من از دنیا گرفته

وقتی رفتی تو دل من                    غم غربت جا گرفته

تو برو سفر سلامت                     ای تو آشنای دردم

بی تو تاریکم و تنها                 بی تو خاموشم و سردم

تو برو سفر سلامت                   تو که رنگ  آسمونی

---------------------------------

خدا پشت و پناهت باشه عشق من ... انشالله سالم وسلامت بری و برگردی ...

 منتظرم تا برگردی و دوباره دستامو بگیری.

دوستت دارم و تا همیشه عاشقتم تک ستاره آسمون قلبم میلاد عزیزتر از جونم...